Najnowszy eksponat w mojej, liczącej teraz 5 sztuk, kolekcji wieszaków z Oels.
Kilka już opisałem na facebookowym fanpage'u z obietnicą kontynuowania cyklu, ale myślę, że dopiero założenie "bloga" zmotywuje mnie do pokazania reszty zbiorów.
Jak wspomniałem wieszak piąty, ale pierwszy do powieszenia spodni. Na początku zastanawiałem się, czy aby na pewno do spodni, bo zmylił mnie brak haczyka umożliwiającego jego zawieszenie. Ale Google pomogło i już wiem, jak mogła wyglądać całość. Teraz muszę szukać do kompletu normalnego wieszaka od Krausego 😉
Sklep rodziny Krause mieścił się w Rynku 7-9.
 |
| Lewa narożna kamienica Ring 7. /fotopolska.eu/ |
 |
| Od prawej strony kamienice 7, 8 i 9 (ta żółtawa dwupiętrowa) /fotopolska.eu/ |
Sklep z artykułami żelaznymi (wg reklamy: narzędzia, wyroby firmy Solinger, materiały budowlane, ówczesne AGD, farby, amunicja myśliwska) nosi najprawdopodobniej nazwę jego założyciela, Franza Krasuego. We wspomnianej książce adresowej właścicielem sklepu w 1921 r. jest Karl Krause.
Czego dowiadujemy się z listy mieszkańców http://www.gca.ch/Genealogie/Oels układając całość chronologicznie?
Biznes z artykułami żelaznymi F. Krause wspomniany jest już w 1875 r.
Franz Krause był podoficerem Landwehry (1865, 2. Bataillon (Oels) 3. Niederschles. Landwehr Regiment Nr. 50).
Karl Krause (właściciel sklepu w 1921, syn Franza?) kupiec, radny miejski, był posiadaczem również kamienicy przy Färberstrasse (Traugutta) 7 i jakichś zabudowań przy murach obronnych od strony ul. Rzemieślniczej (Kaiserstrasse 2b).
Jeśli wymieniany w spisie C. Krause, to nasz Karl (a wiele na to wskazuje), to był on również prezesem stowarzyszenia kupców (Kaufmännischen Vereins), kolumny sanitarnej Czerwonego Krzyża i bractwa strzeleckiego. Grubsza fisza.
Kolejny Franz Krause (wnuk założyciela?), również kupiec z biznesie żelaznym, kapitan rezerwy, poległ 04.09.1943 r. pod Gawryłowem na froncie wschodnim.
Wracając do wieszaka - jest sprawny (choć filcowe wykończenie nadgryzły mole oraz ząb czasu) i nadal może spełniać swoją funkcję. Udało mi się nawet znaleźć spodnie pod kolor filcu 😉
C.d. pewnie n.
Zapewne przykro im było to wszystko zostawiać pod koniec wojny. Przodkowie pewnie do dzisiaj przeklinają niesprawiedliwość dziejową. Cóż - mieli pecha... (JG)
OdpowiedzUsuńOczywiście miałem na myśli potomków, a nie przodków :))
Usuń